TEKBİR VE ALLAH’U EKBER-1

" O bir şeyi emrettiği vakit ona "ol" der ve o da oluverir(Yasin Suresi 82. ayet)

Rabbi "ol" demişti ve başladığı iş oluvermişti. Kendisinin dahi bilemediği bazı hikmetler sebebiyle önünde beliren yolda yürümesi biraz ertelense dahi Rabbi kendisine hayal bile edemeyeceği kapıları rahmetiyle sonuna kadar açmıştı işte yüzüne. Tekbir sesleriyle yükselirken uçak gökyüzüne, tüm bedenini bastan sona bir ürperti sarıvermişti bile. Tebessüm etti. Şükretti bu güzel nimeti kendisine bahşeden rabbine. Hiç beklenmedik bir gelişle beklenen mucize gelivermiş diye... Ve telbiyeler, tekbirler, tehliller... Allah-u Ekber... Bulunduğu topluluk göğü dahi titretirken tekbir sesleriyle. Hafif bir kıpırdama dudaklarında, bir heyecan yüreğinde... Beytullah'in rabbi davet etmişken bu aciz kulunu beytine, haremine... Davet edilen aciz kulda oluşmaz mı mahcubiyet yüzeyden en derine? Bir mahcubiyet işte oluşuvermişti bile içinde.

Ayrıntılara gerek duymadı. Tek hedef Beytül Mukaddise... Rahman ın beldesinde Rahim olanın izniyle... Bir yankı bir çağrı kulaklarda "Lebbeyk Allahümme...Lebbeyke La Şerike Leke... Innel Hamde Vennimete... Leke Vel Mülk La Şerike Leke... Doldu gözleri. Rabbinin davetine buyur ederken. Buyur Allah ım derken. Ve sabırsız bir bekleyiş, bir gözleyiş, gözler kutlu evi aramakta, anın getirdiği tarifsiz heyecanla birlikte. Bir teklif gelir iş ehlinden, başlar eğilsin yere. Gözler çevrilsin zemine. Ki Beyti görünce edilecek dua daha makbul olup kabul edilebilsin diye. Emre itaat edilir, başlar eğilir, gözler çevrilir ve işaret beklenir hem özlem hem hasret içerisinde. Yürünür, yürünür yine yürünür. Beklenen an ve işaret gelir. Allah u Ekber...

Kaldırılır başlar, çevrilir gözler Beyti Mucibe. Kulaklarla duyulan tekbirler yürek zerreciklerine kadar işler ve yürek beyt görüldüğü an tekrar cezbe girer ve tekrar haykırır Allah u Ekber... Bir coşku bir mutluluk ve teşekkür çağlayanı volkan misali patlar, hamd ve sena gözyaşları akıverir birer birer, teker teker... Ve edilecek dua dökülüverir dudaklardan, kabul görülmesi umulan dilek kanatlanıp uçuverir Rabbi Rahim in evinden Rabbi Mucib in dergâhına. Allah’ ım, Ya Ilahi, Ya Rabbi, Ya İlahel Âlemin yakarışları doldurur her yeri, anı saniye saniye. Kişi, acizliğinin son haddine vardığının farkındadır, bilincindedir, gözler ağlar, yürek çarpar, dil zikir içinde olduğu halde...

Ve beyti tavaf başlar. Allah ın beyti etrafında Allahın misafiri, Alla’ın birliğini, Allah’ın hâkimiyetini, Allah’ın kudretini ikrar ederek, ilan ederek ve bütün insanlığa ispat edercesine tekbir getirip, terbiyelerle süsleyerek döner, tavaf eder beyti mukaddesi yavaşça, usulca. Resul i Ekremin tavaf edişini hatırlar Muhammedi, bir heyecan seli alıp, götürüverir müslümanın ruhunu, benliğini manevi ufuklara. Sonra daha da evvelleri, önceleri düşünür Müslüman, Hz. İbrahim’le karşılaşır Mekke vadisinde. Anımsar oğlu Ismail ile birlikte kutsal evi bina edişini ve Rahim in beyti etrafında dönüşlerini ard arda. Mukaddestir her mekan, mukaddestir her an, yer, Beled il Emin olunca. Mekan Allah ın beyti olunca.