ÜMİT VE HEYECAN

Biyolojik açıdan insan nasıl ki yemeğe ve beslenmeye muhtaçsa, ruhen de insanı besleyen ve ayakta tutan bazı duygular vardır.

Mesela ümit ve heyecan gibi…

Önce insanda bir heyecan olmalı. Aslında bir anlamda heyecan, insan ruhunun var olduğunun, diri olduğunun göstergesidir. Heyecan etkiye karşı bir tepkidir. Heyecan insanı harekete geçirir, insanın yerinde oturmasına müsaade etmez.

İhlas ile beraber heyecan ile yapılmayan bir işten pek de sağlıklı bir sonuç beklememek lazım. Çünkü bir işe karşı duyulan heyecan, o işe karşı duyulan iştiyakın ruhsal tezahürüdür. Hareket noktasıdır.

Bu anlamda ne yaparsak yapalım, ihlas ve heyecanla yapalım diyorum.

Çünkü şöyle bir etrafımıza bakalım, neredeyse insanlar heyecanlarını kaybetmişler. Ruhlar heyecandan yoksun ve dingin. Şöyle bir bakın gözlere, dediğimi anlarsınız.

Hele de şu zulümat çağında, haramların olağan, helallerin garip karşılandığı bir çağda yaşıyorsanız mutlaka heyecanınız olmalı. Hele de bu çağda bir de İslami bir davaya sahipseniz ve toplumun ihyası; yeni bir toplumun inşası için çalışıyorsanız, heyecan en az ihlas kadar yol azığınız olmalı.

Çünkü etrafımızdaki olumsuzlukların bizi ve İslami çalışmaları boğmaya çalıştığı bir çağda ancak ve ancak heyecan ile var olunur, ayakta kalınır.

İslami davadaki ve İslami çalışmalardaki heyecanı kastediyorum. Ama öyle saman alevine benzer bir heyecan değil; diri, canlı ve aksiyon yaratan bir heyecan benim dediğim…

Peki, bu heyecanı nasıl yakalayıp muhafaza edeceğiz? Belki de en önemli soru bu.

Nasıl ki heyecan ruhu besliyorsa, ümit de heyecanı besler. Tıpkı İslam davasına olan inancımızın, bizi ümitvar kıldığı gibi.

Evet, bizim davamız adına ümitlerimiz olmalı. Ve bu ümitlerimizi davamızın hak oluşundan almalıyız. Tıpkı Üstad Bediüzzaman Said-i Nursi gibi bir inancımız olmalı davamıza karşı ki "Ümitvar olunuz, şu istikbal inkılabı içinde en yüksek gür sada İslamiyet'in olacaktır." diyebilelim.

Ümitsizlik, karamsarlık Müslüman için haramdır. Çünkü onun en büyük kaynağı Allah’tır. Ümitsiz olmak, hele de İslami mücadelede, ıslah hareketinde kabul edilebilecek bir durum değildir.

Çünkü ümitsiz olmak, ümidin kaynağı olan Allah’tan habersiz olmak demektir. O’nun rahmet ve merhametinden ümit kesmek demektir.

Ümitsiz olmak davaya, inanca gerçek manada inanmamış olmak demektir. O halde Müslümanlar sürekli ümitvar olmalı ve İslam davasının yarınları adına ümitler beslemelidirler.

Çünkü ümit, insana umduğu şey için çalışma azmini verir, yani heyecan verir. Bu anlamda inandığımız değerlere karşı ümitlerimiz büyük olmalı.

Çünkü inandığımız değerlere karşı beslediğimiz ümitlerin büyüklüğü, biraz da o değerlerin ne kadar büyük olduğunu ifade eder.

İşte sırf bunun için İslam’a, İslami değer ve davaya inananların, bu anlamda iddiaları olanların da ümitleri o oranda büyük olmalı.

Ve ümit edilen hedef ve amaca yönelik azim ve gayret de o derecede büyük olmalı. Olacaktır da zaten; çünkü bu inancın doğal bir sonucudur ve heyecanın fitilini ateşleyen kıvılcımdır.

Ümit ve heyecanla…