YIL SONU VE MUHASEBE

            Bizleri, mükemmel hayat nizamı olan İslam ile şereflendiren rabbimize ne kadar da hamd etsek azdır. Hakikaten insana verilen en büyük nimet hakiki iman ve gereklerini yerine getirmedir. Düşünelim,  kâinatta o kadar olaylar oluyor ki tüm bu olaylar, tüm iş ve eylemler hepsi Allah azimüşşanın kudreti dâhilindedir. Yani ondan habersiz bir yaprak dahi dalından düşmemekte…

 Kudret ve azameti tüm âlemleri kuşatan rabbimizi tanımak, ona rızası için boyun eğmek, onu tekbir, tehlil ve tespih etmek, ona rükû ve secde etmek, en sakin vakitlerde, en tenha köşelerde sırrımızı onunla paylaşmak, tüm dert ve kederlerimizi ona sunmak, sonra sadece ve sadece ondan yardım dilemek... Allah’a kul olmak ve masivadan geçmek, tüm varlığımızı, varsa malımızı ve nihayetinde canımızı ona adamak, ondan başka tüm her şeyden azade olmak. Bundan daha güzel bir hayat, bundan daha hakiki özgürlük, bundan daha anlamlı bir adayış olabilir mi?

Rabbimiz bizi ne güzel çağırıyor; “- Ey insan, o Kerim ( çok cömert olan ) rabbine karşı seni aldatan nedir? O ki seni yarattı da, seni düzgün yaptı, nihayet seni ölçülü kıldı. Seni dilediği herhangi bir surette terkib etti.” ( İnfitar suresi, 6, 7 ve 8. Ayetlerin meali )

Bizleri hemen hemen dilediğimiz her nimete kavuşturan, en temiz rızıklar ile rızıklandıran, tüm yarattıkları içerisinde en şerefli mahlûk olarak bizi muhatap alan rabbimize karşı kullukta, yani ibadette gevşeklik göstermek ve ondan gafil kalmak kadar büyük bir nankörlük olabilir mi?

Hani miladi takvime göre bir yılı daha geride bırakıyoruz. Geride bırakıp, bir daha ebediyen dönmemek üzere giden onca zaman kıyamet gününde acep lehimize mi veya aleyhimize mi şahitlik edecek? Geçen kocaman bir yılı muhasebe ettiğimizde “ iki günü eşit olan zarardadır” hadisinin neresinde duruyoruz? Bu geçen zaman diliminde dost ve düşman olarak kimi seçmişiz, dostlarımız acaba ne derece rabbülalemine boyun eğip abit olabilmekteler? Acaba biz ne haldeyiz, hayat karnemizde hangi derslerimiz zayıf, Allah rızası için ne yapıyoruz, İnsana, insanoğluna bir faydamız olabiliyor mu? Veya kupkuru bir yaprak misali her esen rüzgârın önünde mi savruluyor? 

Müslüman olarak iyi bir muhasebe yapmamız lazım. Kendimiz ve içinde yaşadığımız topluma faydalı bireyler olmak için daha iyi ve mükemmel olarak ne yapabiliyorsak ona yoğunlaşmamız lazım. Daha açık bir ifade ile yaradılış amacımıza uygun yaşamamız lazım. Mesela Kuranı kerimi iyi anlamamız lazım, tefsir, hadis, fıkıh ve siyeri iyice okuyup, kavramamız, öğrendiklerimizi pratize edip, etrafımızdakiler ile de paylaşmamız lazım. İslamı yaşama ve yaşatma konusunda hedeflerimiz büyük olmalı. İnsanın her hangi bir konuda hedefleri büyük ise başarı oranı da o ölçüde yükselir.

Elhasıl, miladi takvime göre bir yıl daha ömrümüzden kopup gitti. Geçmiş, mazide kaldı. İçinde yaşadığımız anı, hesabını kesinlikle vereceğimiz yakin inancı ile değerlendirelim. Mesela her gün mutlaka bir cüz Kur’anı kerimi okuyup, rabbimiz ile rabıtamızı güçlendirebiliriz. Farz namazlar ile beraber sünnet namazları ve teheccüt namazları kılabiliriz. Pazartesi ve Perşembe günleri oruç tutabiliriz. Namazlarımızı daha sık camide kılabiliriz. Efendimiz aleyhisselatu vesselamın bazı zikirlerini alışkanlık haline getirip virt edinebiliriz. Hayatımızın her kesitinde sünneti seniyyeye uyabiliriz. Bunlar o kadar da zor eylemler değildir.

Bugün toplumumuzun ve dünya Müslümanlarının içerisinde bulunduğu malum halin esbabı, Rabbimizin emirlerine karşı lakayt kalmanın dışında başka bir şey değildir. Tekrar kadim izzetimizi elde etmek istiyorsak, önce Allah’ın emir ve yasaklarına gereği gibi riayet etmemiz gerekmektedir. Ancak bu şekilde Allah’ın yardımı, nusret ve inayetine layık olabiliriz. Belki de unutmamamız gereken en önemli şeyin, Allah’ın yardımının liyakate bağlı olduğudur.

Önümüzdeki senenin Müslümanlar için fetih ve zaferlere kapıların açılacağı, islama ve Müslümanlara savaş açanlar için de zillet ve hezimetlerin yaşanacağı bir zaman diliminin başlangıcı olmasını rabbi zülcelalden temenni ve niyaz ediyorum.