Allahtan Başka Kimsesi Olmayanlarız Biz!

      Çağımız, insanlığını en çok tesir altında bırakan hastalığı; "ümidsizlik"tir; ve buna çare olarak önerilebilecek en önemli ilaç da "ümidvar olmak"tır. Müslümanlar ümidvardırlar. Ümidvar olmak imandandır. Yeis bize haram kılınmıştır. Biz, umudumuzu Rabbimizden kesmiyoruz: “Allah’ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin!” (Zümer Sûresi, 53.)Bunun içindir ki, her gördüğümüz sıkıntı ve eziyetin sonunda, Hasbunallah deyip; yeniden yürürüz. Önümüze konulan engellemelere ve çelmelere aldırış etmeden, yolumuza devam ederiz. İnandığımız davanın, kurtuluşumuz olduğu inancındayız çünkü. Davamız en büyük aşk ve sevgimizdir. Aşkın ve sevginin de bir bedeli olmalı. Her aşk ve sevginin önünde nice tuzaklar, zorluklar ve engeller vardır. Onları aşmak; yürek, cesaret, sabır, azim ve ye’s-e kapılmamak, her durum ve şartta ümidvar olmak gelir. Yoksa sevdamız yarım, aşkımız âkim(sonuçsuz) kalır.

     Umuda bezenip, Bismillah deyip yolumuza devam ederiz. Belki bizi anlayamazlar ya da anlamak istemeyecekler. Bilmek ve görmek istemeyecekler; gözleri âmâ görmeyecekler, kalpleri mühürlü, dilleri tutuklu olduğu için, hakkı idrak edip söyleyemeyecekler. Kimi zaman çelme atacaklar, set çekecekler, engellere ve tuzaklara maruz kalacağız; yorulacağız. Kimi zaman ağlayacağız, belki horlanacak ve hakaretlere maruz kalacağız, dışlanacağız ama davamızdan dönmeyip yürüyeceğiz inşallah; çünkü bizler Allahtan başka kimsesi olmayanlarız!
     Gün gelecek, nefsimiz galeyana gelecek, kimi zaman ailemiz, akrabalarımız, çevremiz ve kimi zaman gücü elinde tutanlar; Dövülüp, sövüleceğiz; ama biz yürüyeceğiz, yılmadan, sarsılmadan… Belki anlamazlıktan gelecekler ve belki gülecekler, belki küçümseyecekler; ama biz,” Kahhar” olana dayanacağız. Ve yine yeniden yürüyeceğiz; bıkmadan, usanmadan…

     Gün gelecek sürüleceğiz, taşlanacağız, belki dışlanıp, yalnız kalacağız. Bize deli diyecekler, mecnun diyecekler, bizi gördüklerinde yollarını değiştirecekler, kapılarını üstlerimize kapayacaklar…“Hasbunallah weni’mel vekil”deyip; Rabb-i Zülcelal’imize dayanıp yürüyeceğiz. Çünkü Allahtan başka kimsesi olmayanlarız biz!
      Duranlar olacak bizden, yolu terk edenler, belki yoldan da çıkacaklar olacak; bu da imtihanın bir gereği deyip, Peygamberi nasihati hatırlayıp:”Üzülme Allah bizimle”deyip, ümid ışığıyla tekrar, yeniden, yine yürüyeceğiz.
Çünkü bizler:“Evet; ümitvar olunuz! Şu istikbâl-i inkılâbat içerisinde en gür seda İslâm’ın sedası olacaktır.”Müjdesinin muhatabıyız…

     Ve gün geldi; Bilal-i Habeş, Ammar bin Yasir, Habbab bin Eret, Musab bin Umeyr ve Ebuzer olduk; sürüldük, horlandık, ısıtılan şişlerle dağlandık!

     Yine gün geldi; hz Hüseyin, İmam-ı Azam, Bediüzzaman, Şeyh Said ve İskilipli Atıf olduk; haince katledilip, eza, işkence gördük ve darağaçlarında sallandık.

Ve bu gün de bu mirası devralıp, günümüz Muhammedileriyiz inşallah!

Bizler Allahtan başka kimsesi olmayan  Mazlum ve Mustaz’aflarız..!

Her kışın bir baharı, her gecenin bir sabahı olduğu gibi, elbette ulaştırılacağız, varılması gereken menzile, sabırla, aşkla, azimle ve ümitle inşallah…

     Ey Rabbimiz! Etrafımızda bize, örülen bunca tel örgülere karşı, İftira ve desiselere, mesnetsiz yalan, dolanlara karşı, bize direnecek güç ver! Bizleri daim aşk ve şevk içerisinde ümidvar eyle! Kınayanların karşısında, sarsılmaz bir kale gibi kınayıcılardan çekinmeyen bir iman nasip eyle, biz Mazlum ve Mustaz’aflara; çünkü bizim senden başka kimimiz, kimsemiz yok. Sahibimiz de yaranımızda sensin...

” Ey müminler, içinizden kim dininden dönerse bilsin ki, yakında Allah öyle bir grup ortaya çıkaracak ki, Allah onları sevdiği gibi onlar da O'nu severler, bunlar müminlere karşı alçak gönüllü, kâfirlere karşı onurlu davranırlar, Allah yolunda cihad ederler, hiç kimsenin yergisinden ve kınamasından çekinmezler. Bu Allah'ın bağışıdır, onu dilediğine verir. Allah'ın lütfu geniştir,O herşeyi bilir.(Maide 54)