Hamd âlemlerin Rabbine, salât ve selam da O’nun pak Rasulüne olsun.

Hepimiz zaman zaman birtakım musibetlerle imtihan edilmişizdir, hâlâ da ediliyoruzdur. Dünya hayatı imtihanlar diyarı değil mi zaten? İyilik de imtihan kötülük de… Yokluk da varlık da… Huzur da imtihan, huzursuzluk da... Rahatlık da imtihan rahatsızlık da… Rabbim bütün imtihanlardan alnımızın akıyla çıkmayı nasip etsin.

Kaybettiğine üzülür hep insan, halbuki belki kazandım diye sevindiği şey daha büyük sıkıntıdır. Allah bilir biz bilemeyiz. Bu imtihan labirentinde düşe kalka yol alırken unuttuğumuz bir şey var: DUA.

Bizler genelde başımıza bir musibet geldiğinde dua ediyoruz. Bakın sosyal medya sitelerine, hastası olup şifa duası, derdi olup deva duası isteyenlerle dolu. Ha, ne yapsaydık yani, daha ortada bir şey yokken “Başıma şu iş gelmesin diye dua eder misiniz?” gibi yüksek anksiyete içeren tweetler mi atsaydık? Yok, kastımız o değil elbette.

Dua mü’minin silahıdır buyurmuş Efendimiz(asv). Bela gelmeden önce o silahı, o zırhı kuşanmak gerek. İçine düştükten sonra hastalıktan ve sair musibetlerden çıkması zor oluyor. Çıkılsa bile izi kalıyor. Artık hiçbir şey eskisi gibi olmuyor. O yüzden aklımıza her ne gelirse, misal hastaneye gittiğimizde, kabirleri ziyaret ettiğimizde, kötü insanlar gördüğümüzde, ölüm haberleri işittiğimizde, ya da hiçbirine şahit olmadık diyelim; evimizde, seccademizin başında dua… Tefekkür ede ede…

Bu psikolojik bir rahatsızlık değildir. Bilakis bazı durumların ileride psikolojik rahatsızlıklara sebep olmaması için önlem almaktır. Efendimiz(asv) insanların en çalışkanı olduğu halde tembellikten Allah’a sığınmış. İnsanların en azimlisi olduğu halde acizlikten Allah’a sığınmış.

Her işi hikmetle ve vahiyle olduğu halde faydasız ilimden Allah’a sığınmış. Allah’ın Habibi olduğu halde, kalbinin katılaşmasından Allah’a sığınmış. İnsan Allah’a aşk ve muhabbetle bağlı olur da kalbi katılaşır mı? Katılaşmaz ama Efendimiz(asv) bu dualarla bize hem dua etmeyi, hem de tevazunun nasıl olması gerektiğini gösteriyor.

Ailemiz ve sevdiklerimiz için bol bol dua edelim. İçinde bulunduğumuz topluluk, hayır kuruluşu veya camia için de dua edelim. Bize hayır yollarını gösteren, hidayetimize vesile olan, “Ona bir şey olursa benim içimden bir parça kopar. Ümmetin de boynu bükük kalır.” dediğimiz hocalarımız, öncülerimiz varsa -ki vardır-, onlar için de dua edelim.

Dahası imanının gereğini yaptığı için türlü entrikalarla bedel ödeyen dünyanın dört bir yanındaki Müslümanlar için… Zira onların omuzlarında taşınıp bize kadar ulaştı İslam davası. Onların emeği ile dünyanın en ücra köşelerine kadar yayıldı.

Rabbim dilimizi dualı, kalbimizi muhabbetli, işlerimizi ihlaslı kılsın. Bela gelmeden dua kalkanı ile karşılayanlardan eylesin bizi. Efendimiz(asv), kaderi ancak dua değiştirir buyururlar. Rabbim dualarımızı musibet yağmurlarına bir şemsiye kılsın ve bizleri her türlü kötülükten muhafaza buyursun. Âmin.