Mehmet Sait Yıldız’ın kaleme aldığı yazı şu şekilde:
Aslında ben ona hep
İlhan abi derdim, o da bana Sait abi derdi. Bazen beni gördüğünde Mehmet said
diye hitap ederdi. Galiba İlhan abi ile yaşlarımız aynı olması lazım ama o
benden daha çok yaşadı, niye mi diyeceksiniz? Çünkü ben ondan sonra ne kadar
çok yaşasam da onun bu kısacık hayatında yaşadıklarını yaşayamam ya da
beceremem.
Çünkü o gerçekten bir sabır, fedakârlık, İhlas, samimiyet
örneğiydi. Onun için İslâmî davadaki çalışmaları her işten öndeydi, bu konuda
tavizsizdi, alçak gönüllüydü, herkese ayrı değer verirdi. Kimsenin kalbini
kırmazdı ve herkese güler yüzlüydü. Şahsen ben onun hiçbir zaman surat astığını
ve kimsenin kalbini kırdığını görmedim ve bu ahlakına çok imrendim, bundan
dolayı ne kadar yaşasam da bu kadar güzel hasleti kendimde bir araya getiremem.
Onun için benden daha çok yaşadı diyorum. Çünkü bana göre bir insan Rabbinden
ırak bir hayat yaşıyorsa, o yaşamıyordur, sevilmiyorsa sevmiyorsa o
yaşamıyordur, bu iyi hasletlerde o benden çok öndeydi, onun için benden daha
çok yaşadı diyorum.
Biraz da İlhan abiyle konuşayım diyorum; Sevgili İlhan abem,
gerçekten ben seni Allah için çok seviyordum ve senin de beni sevdiğini
biliyordum ama hastalığının başlangıcından bugüne kadar olan süreçte sana olan
sevgim, muhabbetim ve özlemim daha da çok arttı. Niye diyeceksin? Sen
hastalandığında da hiç üzülmediğini gördüm, hep Allah'a dayandın şükrettin, dua
ettin, ziyaretine gelen gençlere hep İslami değerlerinize ve davanıza sahip
çıkın tavsiyesinde bulundun. Çalışmalarından uzak kaldığın için hep üzüldün ve üzüntünü
dile getirdin.
Biz üzülmeyelim diye acılarını hep içine sakladın ve bize
hep güler yüzünü gösterdin. Ama abi inan ki biz seni gördükten sonra, hele hele
vefat etmeden önceki son günlerinde sosyal medyada dolaşan bir ses kaydını
dinledim, çektiğin acılar için şükrünü ifade ediyorsun. Gençlere ve yeğenlerine
İslami davaya sahip çıkmalarını, daha çok çalışmalarını tavsiye ediyorsun. Sana
olan hayranlığımız daha çok arttı. Abem senin için çok dua ettik, çok ağladık
ama anladık ki Rabbimiz seni bizden daha çok sevdi ve seni yanına aldı,
çektiğin acılarla imtihanı kazandın ve Rabbine kavuştun.
Ve vefat ettiğin gün gördüm ki seni sadece ben sevmiyormuşum,
sevenin ne kadar çokmuş, gece 24 sıralarında ruhunu teslim ettin maşukuna, bir
anda hastane senin dava arkadaşların, dostların ve sevenlerinle doldu taştı. Gece
saat 3’e kadar yağmurun altında sana karşı son görevlerini yaptılar ve üç gün
boyunca taziye evi doldu taştı. Hepsi de san olan sevgilerindendi, sana Fatiha’lar
Yasinler ve dualar okudular. Mekanın cennet olsun inşallah abim
0 yorum