Çocukluk döneminde ülkenin yokluk içinde olduğunu, o dönemlerde Ermenilerin köylerine saldırdığını ve Ermenilere karşı nasıl mücadele edip, düşmanları nasıl kovduklarını anlatan 110 yaşındaki Cemile Yıldırım şunları aktardı:
"Bir gün köyümüzü bastılar. Evimizin damını deldiler ve
bizi yok etmek istediler. Bizim yokluk içinde olduğumuzu biliyorlardı. Hiç
kurşunumuz yoktu. Onlarda silah vardı. Evimizin üzerine geldiklerinde bir tek
kurşunumuz kalmıştı. Babam son kurşunu atınca onlar bizim mühimmatımız olduğunu
düşünerek kaçtılar. Köyümüzün çevresinde çok sayıda düşman askeri öldürüldü.
Allah'ın desteğiyle onları kovduk. Kar üzerinde ayakkabısız ve çorapsız düşmana
karşı mücadele veren birçok kişinin ayakları donuyordu. Sürekli Ermeni
çetelerine karşı koyardık. Kıtlık çoktu, hiç yiyecek bulamıyorduk. Kar suyunu
eriterek içiyorduk. Yemek hiç yoktu. Bir metre kumaş bulamıyorduk. Çok şükür şu
anda her şeyimiz var."
İHA
0 yorum