Batman’da sonbahar her zaman hüzünlendiriyor beni. İşte yine bir hazan mevsimi… Hüznü anlatıyor. Hicran, yani ayrılık mevsimi diyen de vardır bu mevsime. Sararan yapraklar gibi sararan günler, ömürden geçip giden zaman. Sararan yapraklarla beraber sararmış hayat.  Kimileri için çok şey ifade eder, sonbahar mevsimi.  Havaların serinlemesiyle insanın ruhunda da bir üşüme,  bir ürperti meydana gelir. Yarına dair umutlarla beraber.

         Toprağa düşen sararmış yapraklar, toprağın bağrından yemyeşil olarak tekrar çıkacaklar ilkbaharda.  Hüzünle beraber bir umuttur sonbahar. İlkbahara dair bir umut bir sevinçtir.

         Zaten insan umut olmadan yaşayamaz ki. Umudunu kaybettikten sonra yaşamanın bir anlamı kalmıyor. Hastalar iyileşme umuduyla hayata tutunur. Anneler yavrularına kavuşma umudu taşır.  Çocuklar caf caflı bisikletleri ile kırlarda dolaşmayı hayal eder. Aşıklar sevdiğine kavuşmayı.

         Kimine göre sonbahar, yolun sonunun habercisidir. Ömrün arta kalan son demleridir. Serin rüzgarların yaprakları dalından kopartıp savurduğu gibi gençliğin ve çocukluğun rüzgarlarda kaybolduğunu hisseder. Yapraklarını döken,  kurumuş ağacın yalnızlığı gibi sevdiklerinin, sevinçlerinin, heyecanının, gençliğinin, rüzgarlarda savrulup geride kaldığını düşünür. Bir ömür yaşadığı anıları biriktirir. Muhasebe eder. Ne de çabuk geçmiştir ömür. Ölümün soğuk sesidir rüzgarların uğultusu. Meçhule gidecek bir gemidir hazan mevsimi. Terk edilmişliktir, evlattan, yardan, komşudan, anne ve babadan. Yolculuk vaktidir akıp giden zamandan. Bazen bir huzurevidir sığınılacak liman. Bazen bir caminin kuytu bir köşesidir. Gençlerin terk ettiği namaz saflarında gözler bir arkadaş arar yalnızlığa teselli diye.

         Kimine göre bahara ulaşmanın hazırlığıdır Sonbahar. İlkbahar ve yaz daha fazla umut taşır. Bir hüzün ile gelir Sonbahar. Hüzün mevsimi denilmesi bundandır. Yapamadıklarımızdan, yitirdiklerimizden, unuttuklarımızdan arta kalan bir hüzün. Usul usul düşen damlalar, bakır rengi toprak, sararan yapraklar, çatırdayan kuru dallar yapraklardan elbisesini çıkarmış ağaçlar, göç eden göçmen kuşlar, kış hazırlığı yapan hayvanlar. Ayrılıktır doğadan, eşten, dosttan. Bir daha ki muhabbete kadar, bir aradır Sonbahar.      

Güz mevsimi  ile ilgili şairler birçok şiir yazmıştır. Edebiyatımızda hazan mevsimi çokça işlenmiştir.  Düşünce ve muhasebe zamanıdır. Hüzne inat  bolluktur, berekettir güz mevsimi. Toprağın canlanması için rahmet yağmurlarının başladığı zamandır.  Kışın habercisi olduğundan evlerde tatlı bir hazırlıktır. Beraber bir şeyler üretmenin sevincidir. Koyu çay sohbetlerinin başlamasıdır. Gençlerin düğün mevsimidir.

         İnsan ömrü mevsimlere benzetilir. Çocukluk gençlik, olgunluk dönemi ve yaşlılık. İlkbahar, yaz, sonbahar ve kış mevsimi gibi. hayat elbet bitecektir. Ecel mukadderdir. Yeri ve zamanını kimse bilemez.  Yazımızı bu hüzün dağıtan hazan mevsiminin bereketli geçmesi dileğiyle bir hadis ile noktalayalım.