Ebu Cehil, İslam'ın ilk yıllarında Hz. Muhammed'in ve Müslümanların en güçlü düşmanlarından biri olarak bilinen bir Mekke lideridir. Asıl adı Amr bin Hişam'dır. İslamiyet öncesi dönemde, "Hakemlerin Babası" anlamına gelen Ebu'l-Hakem lakabıyla anılırdı ve Mekke'de saygın bir konuma sahipti. Ancak İslam'a ve Hz. Muhammed'e olan şiddetli muhalefeti nedeniyle, Hz. Muhammed ona "Cehaletin Babası" anlamına gelen Ebu Cehil lakabını vermiştir.
Ebu Cehil'in İslam'a olan düşmanlığı, sadece sözlü karşı çıkışlarla sınırlı kalmamıştır. Kendisi ve taraftarları, İslam'ı kabul eden Müslümanlara karşı işkence ve baskı uygulamaktan çekinmemişlerdir. Bu baskılar, Müslümanların Mekke'den Medine'ye hicret etmesine yol açan önemli nedenlerden biridir.
Bedir Savaşı'nın en önemli figürlerinden biri olan Ebu Cehil, bu savaşta Mekke ordusunun komutanlığını yapmıştır. Savaş sırasında Muavviz bin Amr ve Muaz bin Amr tarafından ağır yaralanmış ve Abdullah bin Mesud tarafından öldürülmüştür. Bu savaş, Ebu Cehil'in hayatının sonu olmuştur.
Hz. Muhammed, Ebu Cehil'i "ümmetin firavunu" olarak nitelendirmiştir. Bu benzetme, onun kibirli, inatçı ve gerçeği bile bile reddeden tutumunu vurgulamak için yapılmıştır. Ebu Cehil, Kuran-ı Kerim'de de kendisinden bahsedilen ve İslam tarihinde olumsuz bir ün bırakmış bir figürdür.
