Savaşın Sonlanması:

Yine yahudilerin eli ile fitnenin körüklediği Evs ve Hazrec arasındaki savaşlar, 622 yılında Hicret ile sona erdi. Hz. Muhammed (SAV) ve Müslümanlar, Mekke'den Medine'ye göç ettiklerinde, her iki kabile de onları şehre kabul etti. Hz. Muhammed (SAV), Medine'de bir "Medine Sözleşmesi" olarak bilinen bir barış anlaşması imzaladı. Bu anlaşma, tüm Medinelileri, din, etnik köken veya kabile üyeliği gözetmeksizin tek bir topluluk olarak birleştirdi.

Medine Sözleşmesi'nin Maddeleri:

• Medine'deki tüm insanlar can ve mal güvenliğine sahip olacaktı.

• Herkes kendi dinini özgürce seçebilecek ve uygulayabilecekti.

• Kabileler arasındaki kan davaları sona erecekti.

• Bir saldırıya uğrarsak, tüm Medineliler birlikte savunacaktı.

• Hz. Muhammed (SAV) ve Müslümanlar, Medine'yi dış saldırılara karşı koruyacaktı.

Savaşın Sonuçları:

Medine Sözleşmesi, Evs ve Hazrec arasındaki savaşı sona erdirdi ve Medine'ye barış ve istikrar getirdi. Bu barış ortamı, İslam'ın yayılması için ideal bir ortam oluşturdu. Hz. Muhammed (SAV), Medine'de ilk Müslüman topluluğunu kurdu ve İslam'ın temel ilkelerini öğretti.

Evs ve Hazrec kabileleri, İslam'ın ilk yıllarında Hz. Muhammed'e (SAV) ve Müslümanlara güçlü bir destek verdiler. Bedir, Uhud ve Hendek savaşlarında kahramanca savaştılar. İslam'ın yayılmasında önemli bir rol oynadılar.

Evs ve Hazrec arasındaki barışın sağlanması, İslam tarihinde önemli bir dönüm noktasıdır. Bu barış, farklı dinlere ve etnik kökenlere sahip insanların barış içinde bir arada yaşayabileceğini gösteren bir örnektir.

Evs ve Hazrec kabilelerinin hikayesi, bize hoşgörü, uzlaşma ve barışın önemini hatırlatmaktadır.

Evs ve Hazrec Kabileleri Arasındaki Savaş ve Barışın Geniş Ayrıntıları

Kabilenin Kahtân’a kadar uzanan nesebi şöyledir: Evs b. Hârise b. Sa‘lebe b. Amr Müzeykıyâ b. Âmir Mâüssemâ’ b. Hârise b. İmruülkays b. Sa‘lebe b. Mâzin b. Ezd b. Gavs b. Nebt b. Mâlik b. Zeyd b. Kehlân b. Sebe’ b. Yeşcüb b. Ya‘rub b. Kahtân.

Evs ile Hazrec Hârise b. Sa‘lebe’nin iki oğlu olup anneleri Kayle bint Cefne’den dolayı Araplar arasında Benî Kayle adıyla da meşhurdurlar. Anayurtları Yemen olup seylü’l-arimden sonra Tihâme’ye, oradan da kuzeye göç ettiler. Sa‘lebe b. Amr Müzeykıyâ ve oğulları da Yesrib’e (Medine) gittiler (yaklaşık 492). Burada bir süre yahudilere tâbi olarak yaşadılar; onların ekonomik ve siyasî baskılarına mâruz kaldılar. Rivayete göre Gassânîler’in destek ve yardımıyla yahudilere karşı bağımsızlıklarını kazandılar. Evs’in soyu oğlu Mâlik’in Amr (Nebît), Avf, İmruülkays, Cüşem ve Mürre adlı beş çocuğundan çeşitli kollara ayrılarak çoğalmıştır. Daha önce Yesrib dışında yaşayan Evs ve Hazrec kabileleri bağımsızlıklarını kazandıktan sonra şehrin içine yerleşmişler, fakat ardından yahudiler bu iki kardeş kabile arasındaki ezelî rekabeti tahrik ederek onları birbirine düşürmeye çalışmışlardır.

Câhiliye devrinde Evs ile Hazrec arasında çeşitli savaşlar olmuştur. Bunların en şiddetlisi, Hz. Peygamber’in Medine’ye hicretinden önce beş yıl devam etmiş olan Buâs Savaşı’dır. Evs kabilesi, her iki tarafın da ağır kayıplar verdiği bu savaşta muhtemelen müttefikleri olan Nadîr ve Kurayzalılar’ın yardımı ile galip gelmiştir.

Evs kabilesi Câhiliye devrinde Menât adlı puta tapıyordu. Nübüvvetin 11. yılına (620) rastlayan hac mevsiminde Akabe’de Hz. Peygamber ile görüşen altı Yesribli Hazrec kabilesine mensuptu. Hazrecliler Buâs Savaşı’nda zayıf düştükleri için Kureyş’ten destek sağlamak istiyorlardı. Fakat Resûl-i Ekrem’in daveti üzerine Müslüman oldular. Hz. Peygamber onlardan kendisini Medine’de himaye etmelerini ve İslâmiyet’in yayılması için çalışmalarını istedi. Hazrecliler de Evs kabilesiyle aralarında devam eden savaşların bu yeni din sayesinde ortadan kalkacağını umduklarını ifade ettiler. Birinci Akabe Biatı’na (621) katılan on iki kişilik Yesrib heyetinde Evs kabilesinden de iki kişi bulunuyordu. Bilhassa Hz. Peygamber’in Yesrib’e gönderdiği Mus‘ab b. Umeyr’in çalışmaları sonucunda Evsliler arasında İslâmiyet hızla yayılmaya başladı. Evs’in ileri gelenlerinden Üseyd b. Hudayr ve Sa‘d b. Muâz da müslüman oldular.

Evs kabilesi mensuplarının İkinci Akabe Biatı’na (622) daha çok sayıda temsilciyle katıldıkları ve kabileleri adına Hz. Peygamber’i himaye için söz verip biat ettikleri bilinmektedir. Diğer taraftan Resûl-i Ekrem Yesrib’e hicret edinceye kadar oradaki müslümanların bir disiplin içinde hayatlarını devam ettirebilmeleri için seçilen on iki nakibden üçü Evs kabilesine mensuptu.

Bir elin nesi var iki elin sesi var deyiminin anlamı Bir elin nesi var iki elin sesi var deyiminin anlamı

Hz. Peygamber’in Medine’ye hicretinden sonra Evs ile Hazrec arasında yıllardır devam eden savaşlar ve anlaşmazlıklar son buldu. Kur’ân-ı Kerîm’de bu hususa temas eden âyetin meâli şöyledir: “Hepiniz toptan Allah’ın ipine sımsıkı sarılın, parçalanıp ayrılmayın. Allah’ın üzerinizdeki nimetini hatırlayın. Hani siz birbirinize düşman idiniz de O kalplerinizi -İslâm’a ısındırıp- birleştirmişti. Siz de onun bu nimeti sayesinde kardeş olmuştunuz. Yine siz bir ateş çukurunun tam kenarında iken sizi oradan O kurtarmıştı” (Âl-i İmrân 3/103). Evs kabilesine mensup Ebû Âmir er-Râhib adlı bir kişi, Hıristiyanlığın ve bilhassa Yahudiliğin tesiriyle putperestliğe yeni bir şekil vererek müslüman olan Evsliler’i kendi tarafına çekmeye çalıştı. Hz. Peygamber bu faaliyetinden dolayı ona “Fâsık” lakabını taktı. Uhud Gazvesi öncesinde Mekkeli müşriklerle iş birliği yaparak onlarla beraber Uhud önlerine gelen Ebû Âmir el-Fâsık kabile mensuplarının asabiyet duygularını tahrik ederek onları putperestler tarafına çekmeye çalıştıysa da başarılı olamadı.

Resûl-i Ekrem’in sağlığında Evsli Sa‘d b. Muâz ile Üseyd b. Hudayr İslâm’a büyük hizmetlerde bulunmuşlardır. Bedir Gazvesi’nde Evs kabilesinin sancağını taşıyan Sa‘d b. Muâz, Benî Kurayza ile yapılan savaştan sonra yahudiler hakkında hakemlik yapmıştı. Bunların dışında Evs kabilesine mensup bazı sahâbîler de şunlardır: Râfi‘ b. Hadîc, Sa‘d b. Eşhel, Seleme b. Selâme, Âsım b. Sâbit, Abbâd b. Bişr, Abdurrahman b. Şibl, Osman b. Huneyf, Berâ b. Âzib, Ebû Lübâbe, Ebü’l-Heysem b. Teyyihân, Amr b. Sâbit Ebû Abs b. Cebr, Sâbit b. Dahhâk, Hanzale b. Ebû Âmir ve Huzeyme b. Sâbit el-Ensârî el-Evsî.

Hz. Ömer zamanında divan defterlerinin düzenlenmesi sırasında Kureyş kabilelerinden sonra sıra ensara gelince Sa‘d b. Muâz’ın mensup olduğu Evs’in önce yazılması kararlaştırıldı; Medine’deki diğer kabileler de ona yakınlıklarına göre sıralandı.

Hz. Peygamber ve Hulefâ-yi Râşidîn devrinde Evsliler’le Hazrecliler arasında zaman zaman ihtilâf çıkmışsa da yapılan müdahalelerle kavgaya dönüşmesi önlenmiştir. Evsliler dört halife döneminde siyasetten uzak bir hayat yaşamışlar, ticaretle ve dinî ilimlerle özellikle hadisle meşgul olmuşlardır; bazıları da fetihlere katılmıştır. Emevîler zamanında ise siyasî ve dinî muhalefet merkezi haline gelen Medine’de zulüm ve baskılara mâruz kalmışlardır.

Editör: Editör