-
Tam adı: Ebû Abdullah Muhammed bin İdris eş-Şâfiî
-
Doğum: 767 (Hicri 150), Gazze – Filistin
-
Vefat: 820 (Hicri 204), Kahire – Mısır
-
Unvanı: Müçtehid imam, fakih, muhaddis
-
Mezhep: Şâfiî Mezhebi’nin kurucusu
Şâfiî, İmam Mâlik’ten ders almış, hadis ve fıkıh ilimlerini bir metodoloji altında birleştiren ilk büyük âlimlerden biri olmuştur.
Hayatı ve Eğitimi
-
Küçük yaşta Mekke’ye taşındı ve burada Kur’an’ı ezberleyip Arap dili üzerine uzmanlaştı.
-
Medine’de İmam Mâlik’ten el-Muvatta’yı bizzat okuyarak fıkıh ve hadis ilmini ileri seviyeye taşıdı.
-
Irak’ta Hanefi âlimlerle görüşüp hukuk metodolojisini geliştirdi.
-
Daha sonra Mısır’a yerleşerek kendi mezhepsel görüşlerini sistemiyle birlikte ortaya koydu.
Şâfiî Mezhebi’nin Özelliği
İmam Şâfiî, İslam hukukunda kurallı bir usûl ortaya koyan ilk âlim sayılır.
Mezhebinde:
-
Kur’an,
-
Sünnet,
-
İcma,
-
Kıyas
esas alınır.
Hadise verdiği önem ve metotlu yaklaşımı, onu “fıkıh usûlünün kurucusu” sayanların çoğalmasına neden olmuştur.
Önemli Eserleri
-
er-Risâle → Fıkıh usûlünün ilk sistemli kitabı
-
el-Ümm → Mezhebin ana fıkıh kaynağı
Kişisel Özellikleri
-
Çok güçlü bir hafızaya sahipti; genç yaşta Kur’an ve hadisleri ezberledi.
-
Fetvalarında denge, tutarlılık ve naslara bağlılığıyla tanınır.
-
Şiir ve edebiyata olan ilgisiyle de bilinir.





